قطعه ای ناب

یاد آغوشت فراموشم کند

برده از خویشم در آغوشت کند

خاطراتت چون شود در پیش رو

با دل ریشم در آغوشت کند

رنگ و بوی زلف کافر کیش تو

فارغ از کیشم در آغوشت کند

گر چه یاد خنده های ناز تو

می زند نیشم، در آغوشت کند

کوه سرخت گرچه سبز و آبی است

لیکن از بیشم در آغوشت کند

حس ناب درّه  پر از گلاب

همچو آتیشم در آغوشت کند

بوی عطر و خاطرات بوی آن

این صبوریشم، در آغوشت کند